Region kościelny Umbria, po zmianach wprowadzonych do włoskiej struktury diecezjalnej dekretem Kongregacji ds. Duchowieństwa z 29 września 1986 r., Obejmuje obecnie osiem diecezji: archidiecezję metropolitalną Perugia-Città della Pieve z sufragany Assisi-Nocera Umbra -Gualdo Tadino, Città di Castello, Foligno i Gubbio;
bezpośrednia archidiecezja su-biecta Spoleto-Norcia i bezpośrednie subiectae diecezje Orvieto-Todi i Terni-Narni-Amelia. Geograficznie odpowiada mniej więcej homonimicznemu regionowi cywilnemu środkowych Włoch. Tylko diecezja Terni obejmuje cztery parafie, w Configni, Torri in Sabina i Vacone, położone w prowincji Rieti (Lazio);
diecezja Orvieto ma dwie parafie w Bolsena, w prowincji Viterbo (również w Lacjum) i na granicy Gubbio, z trzema parafiami położonymi w gminie Cantiano, w prowincji Pesaro (Marche). Jednak z biegiem czasu granice Umbrii ulegały wielu zmianom, do tego stopnia, że ta sama tożsamość regionalna została utracona na wiele stuleci. Dawniej terytorium Umbrii, zostało podbite w zachodniej części przez Etrusków, a później przez Rzymian (IV-III wpne), którzy wraz z otwarciem Via Flaminia uczynili z niej węzeł drogowy łączący Rzym z Adriatykiem. W okresie cesarstwa wschodnia część Tybru należała do VI Regio (Umbria), w skład którego wchodziła także poza Apeninami część obecnego Marche, a na zachód od Tybru Perugia i Orvieto. w VII Regio (Etruria lub Tuscia) i Norcia, na wschód od rzeki Nera, została połączona z IV Regio (Samnium). Wraz z Dioklecjanem, Cisappennine Umbria i Tuscia utworzyły jedną prowincję, Tuscia i Umbria.