Statut - (Sycylia)

Bractwo Santa Maria della Carità

Istnieją wieści o istnieniu Towarzystwa S. Maria della Carità di Licata od 1503 r., z tego okresu pochodzi obszerna reguła przytaczana w niektórych raportach przesłanych przez gubernatora Vincenzo Bruscię do Kurii Biskupiej Agrigento w latach trzydziestych ubiegłego wieku. rok.

Niestety dokument ten zaginął w 1989 roku, kiedy nieznani wandale weszli do siedziby Konfraterni i podpalili jedną z szaf, w której był przechowywany wraz z inną nowszą dokumentacją.

Firmę pod tym tytułem można znaleźć w Bolonii już w 1252 roku, poświęconą pomocy chorym, ubogim, pielgrzymom i podróżnikom.

Jeśli weźmiemy pod uwagę, że istnieje ścisła korelacja między tytułem a celem podmiotu, jest prawdopodobne, że ten z Licata również urodził się, aby praktykować praktyki pobożności i uczynki miłosierdzia wobec najbiedniejszych sfer ówczesnego społeczeństwa Licata.

Włączenie się na początku XVII wieku do Bractwa zarówno znacznej liczby duchownych, jak i świeckich należących do rodzin tradycyjnie bliskich Kościołowi, sprawiło, że ludzie poczuli potrzebę oddania instytucji pod egidę tego ostatniego, co tak samo stało się z innymi firmami, które choć założone wieki wcześniej, domagały się uznania władzy kościelnej na mocy kanonów ustanowionych na Soborze Trydenckim dla tego typu instytucji. Na podstawie memoriału wysłanego do Kurii Biskupiej w Agrigento, biskup Vincenzo Bonincontro bullą z 16 lipca 1619 roku ogłosił powołanie Kongregacji Santa Maria della Carità. 14 lutego 1625 r. zatwierdzono Statut składający się z 27 rozdziałów.