Statut - (Kampania)

Bractwo Sług Maryi

Wiadomo, że w Sorrento już w XIII wieku istniało wiele stowarzyszeń świeckich, Bractwa, które powstały po Soborze Trydenckim, dzięki swojemu autonomicznemu charakterowi, nawet kontrolowanemu przez hierarchię. Ostatnim Bractwem erygowanym w Sorrento była Czcigodna Kongregacja Sług Maryi, założona przez proboszcza katedry, kanonika Francesco Antona Rocco, później mianowanego biskupem Capri przez Benedykta XIV. Zgromadzenie miało na celu zgromadzenie dzieci z miasta Sorrento pod tytułem „Dzieci lub Niewolników Maryi” w pobożnej instytucji. Została ona kanonicznie uznana przez arcybiskupa Sorrento, mons. Filippo Anastasio, w dniu 1 sierpnia 1717 roku, z siedzibą w małej kaplicy S. Barnaba.

Papież Innocenty XIII bullą z 1723 r. uznał i wzbogacił Zgromadzenie wieloma odpustami. Podobnie jak wszystkie Bractwa Królestwa Neapolu, Statut i Reguły zostały również zatwierdzone przez króla Ferdynanda II 2 sierpnia 1776 roku.

Bractwo Sług Maryi zalicza do swoich współbraci wszystkich arcybiskupów, którzy od 1717 r. zasiadają na przemian na katedrze w Sorrento.