Szopka (Lazio)

Arcybractwo S. Croce

Monumentalna szopka, wykonana z polichromii i złoconej terakoty, pochodząca z pierwszych lat XVI wieku, składa się z trzydziestu sześciu postaci ludzkich i zwierząt, ułożonych na trzech nałożonych na siebie półkach, podzielonych platformami skalnymi, wspartymi na równych skaliste tła. Praca przedstawia epizody Adoracji pasterzy (pierwsza półka) oraz Pochodu Trzech Króli w drodze do Betlejem (druga-trzecia półka). Na pierwszym piętrze przedstawiono szopkę z grupą Świętej Rodziny w centrum z wołem, osłem i trzema aniołami; po bokach czterech pasterzy i wieśniaczka z córką klęcząca w akcie pasterskiej ofiary. Dziewica również klęczy po prawej stronie Dzieciątka w pobożnej kontemplacji, podobnie jak św. Józef po przeciwnej stronie. Na drugim piętrze po bokach stoją dwaj półleżący pasterze z psem, którzy ze zdumieniem patrzą w górę. Na najwyższym piętrze odbywa się procesja Trzech Króli w towarzystwie rycerzy i lokajów; pięć aniołów-muzyków wieńczy szczyt niszy. Stroje i twarze pasterzy odznaczają się najbardziej rygorystycznym realizmem, z pełnym poszanowaniem cech mieszkańców wsi Umbrii i Abruzji.