Ołtarz - (Apulia)

Arcybractwo  SS. Różaniec

Rok założenia: 1629

Miasto: Bitonto (BA )

Archidiecezja: Bari-Bitonto

Artefakt artystyczny (płótno, fresk, posąg itp.): Ołtarz

Tytuł: Matka Boża Różańcowa wśród świętych dominikańskich

Wymiary: 3x2m²

Rok wykonania: 1739

Autor (z rokiem urodzenia i śmierci): Paolo de Maio (Marcianise 1703 - Neapol 1784)

Krótki opis dzieła i sylwetki autora: Obraz na płótnie zlecono w 1739 r. u malarza Paolo de Maio, malarza o niewątpliwym wyszkoleniu solimenowskim, gdy rozbudowa kościoła San Domenico, początkowo o jedną salę, doprowadziła do budowę transeptu i znajduje się przy Ołtarzu Privilegiatum przeznaczonym do wieczystego kultu dla Tytularza Stowarzyszenia Różańcowego, z którego udzielono odpustu zupełnego wraz z obowiązującymi przepisami penitencjarnymi. W tym dziele De Maio, który do tej pory mocno trzymał się purystycznych terminów arkadyjskiego klasycyzmu, z którymi eksperymentował mistrz Francesco Solimena za pomocą wyważonych rozwiązań projektowych, zwraca się ku propozycjom Francesco De Mury, którego wyrafinowane formuły rysunkowe, umieszczone w świetlistym, atmosferycznym wymiarze, miały tendencję do neutralizowania gwałtowności solimenowskich wstrząsów światłocieniowych, by inicjować wypowiedzi figuratywne w kierunku zbieżności z literackimi rezultatami naznaczonymi ponownym odkryciem sielankowo-duszpasterskich momentów. Dzieło reprezentuje początkowy moment historii Dominikany, czyli ustanowienie przez Dziewicę różańca w San Domenico di Guzman w towarzystwie św. Pius V (papież, który ustanowił święto Różańca Świętego, rozpoznawalny po papieskiej diademie) i Sant'Agnese da Montepulciano (rozpoznawalny dzięki atrybutowi baranka). Zarówno łuk rocaille, jak i teatralizacja 15 tajemnic różańca, malowanych w pasmach, wywodzących się z wynalazków jordańskich, mają na celu podkreślenie chwały różańca, dobrze podsumowanej poniżej przez psa ceroforo, Domini canis, zwierzę aliter etymologii świętego założyciel.