Statut frontispiece z 1676 roku (Lazio)

Arcybractwo św. Marii dell'Orto

Wzniesiony jako bractwo przez papieża Aleksandra VI w 1492 r., został podniesiony do rangi arcybractwa przez papieża Sykstusa V przed 20 marca 1588 r. Z okazji Jubileuszu 1825 r. papież Leon XII nadał Sodalicji tytuł Czcigodnego i możliwość włączenia go do własnej denominacji. Arcybractwo – do dziś najstarsze w Rzymie z inspiracji maryjnych – składało się z członków około 20 różnych „uniwersytetów” zawodowych (tj. korporacji), wśród których najwybitniejsi byli ci z Pizzicaroli (sprzedawcy wędlin i serów), Ortolani , Fruttaroli i Pollaroli (sprzedawcy kurczaków). Poza złożonym systemem hierarchicznym i obowiązkami dewocyjnymi, Sodalicją od wieków zarządza prywatna kongregacja (zarząd) złożona z sześciu gwardianów, z których jeden jest „primus inter pares” z funkcjami kamerlinga. Nie ma żadnych wiadomości o Statutach w druku do 1676 roku, w którym pojawia się pierwszy tego rodzaju przykład. Pokazana tutaj strona tytułowa (14 x 22 cm) pochodzi z tego roku i została wymyślona i narysowana w czerni i bieli przez najwybitniejszego rzymskiego rytownika XVII wieku, mianowicie Giovana Battistę Faldę, ale kolorystyka, która się tu pojawia została wykonana przez ręka. Później pojawiły się inne zasadniczo podobne Statuty, z których ostatni pochodzi z 1842 r. i obowiązywał do 1987 r., kiedy został zastąpiony nowym dokumentem zgodnym z Kodeksem Prawa Kanonicznego zreformowanego w 1983 r. Obecnie Sodalicją rządzi Kamerling i sześciu gwardian, nie ma już żadnego związku z uniwersytetami zawodowymi, które zostały zniesione przez papieża Piusa VII w 1802.