Płaskorzeźba (Liguria)

Konfraternia św. Jakuba Apostoła

W najstarszej części średniowiecznej wioski Levanto znajduje się Oratorium S. Giacomo Apostolo, siedziba Bractwa o tej samej nazwie od ponad czterystu lat. Na portalu budynku, zwieńczonym freskiem św. Jakuba „matamoros” (dosłownie „walczący z Saracenami”) znajduje się marmurowa płaskorzeźba ze szkoły lombardzkiej z pierwszych dekad XV wieku. W tym rzeźbiarskim dziele obecne są utrwalone w marmurze motywy stanowiące duchowe dziedzictwo Bractwa. Pierwszym motywem, najstarszym i „kamień węgielny” Bractwa, jest zespół reprezentowany przez św. Jakuba „pielgrzyma”, znajdujący się po lewej stronie; nawiązuje do wielkiej średniowiecznej pielgrzymki do Santiago de Compostela. Drugi powód odzwierciedla nowe ruchy religijne, które później charakteryzowały zachodnie chrześcijaństwo, wśród których pamiętamy biczowników i białych. Członkowie Bractwa, zapominając o prawdziwej naturze poprzedniego nabożeństwa jacobejskiego, nawrócili się na nową duchowość, akceptując jej zasady i czyniąc je częścią swojego religijnego dziedzictwa. Świadectwem tego jest prawa strona płaskorzeźby, gdzie zakapturzone postacie niosą na pasach „plagę”. Widocznym wyrazem religijności Białych jest Pasja, wokół której zbiegają się dwa poprzednie motywy pielgrzyma św. Jakuba i Biczowników. Widzimy w nim na lewo od Krzyża Apostoła Jana, a obok niego Maryję siedzących na modlitwie u stóp Krzyża. Ale ponad postaciami uchwyconymi w ich osobliwości wyróżnia się Krucyfiks, który wobec Chrystusa urzeczywistniającego się w całej pełni pozbawiają się swojej indywidualności, uzupełniając i niwelując ich różnorodność w żywym symbolu Boskiego Odkupienia.