Sukienka braterska - (Lazio)

Arcybractwo św. Marii dell'Orto

Zgodnie z tradycją bractw sięgającą średniowiecza, zwyczaj Sodalicji jest bardzo prosty, istotny i nie zmienił się od czasu jego założenia (1492). Składa się z dużej niebieskiej szaty lub habitu z czystej bawełny, sięgającej do kostek, tego samego, który charakteryzuje płaszcz Najświętszej Maryi Panny. Na piersi po prawej stronie wizerunek Madonny dell'Orto otoczony złotą koronką. Za szyją wisi "buffa", czyli kaptur zakrywający twarz, ale z dwoma otworami na oczy: był używany do procesji pokutnych, podczas pogrzebów i do pracy w tajnej dobroczynności. Po bokach pasek z "capicciola" lub skręconego jedwabiu, zawsze koloru niebieskiego, z długim naciągiem zwisającym z prawej strony i zakończony intensywnie niebieską kokardą. Wisząca część pasa - dla pokory - musi być umieszczona na prawym ramieniu lub na szyi podczas przyjmowania Eucharystii. Wokół szyi „mała twarz”, kołnierz z plisowanej białej tkaniny, który otacza szyję, podkreśla posłuszeństwo Statutowi i prawom Kościoła: będąc bardzo widocznym, musi ukazywać wszystkim obowiązek posłuszeństwa. Zwykłe ubranie, które należy nosić pod sukienką, powinno być jak najbardziej trzeźwe i przyzwoite. Ponownie, ze względu na średniowieczną prostotę, nie są dozwolone żadne oznaki wyróżnienia dla różnych urzędników Pierwszego i Drugiego Zakonu, w tym Kamerlinga. Dozwolone są jednak tylko odznaki wyłącznie odznaczenia kościelnego, takie jak odznaki pontyfikalnych zakonów jeździeckich lub odznaki pontyfikalne. Habit sióstr, ustanowiony dopiero nowym Statutem z 1987 roku, składa się z niebieskiej bawełnianej peleryny, ozdobionej wizerunkiem Madonny dell'Orto. Kobiety są zwolnione z białych kołnierzyków ze względów czysto praktycznych.