Region kościelny Marche

Obecny włoski region administracyjny Marche jest podzielony na cztery prowincje (Ancona, Ascoli Piceno, Macerata, Pesaro-Urbino);
obejmuje 246 gmin, z których prawie połowa (120) należy do jednej z dwunastu gmin górskich (6148 km2). 31,2 procent to obszary górskie, a 68,8 procent to wzgórza przybrzeżne. Region jest silnie sejsmiczny;
230 gmin znajduje się na średnim poziomie zagrożenia sejsmicznego, tj. 96,5% terytorium, a 93,7% ludności jest narażonych na ciągłe zagrożenie;
ostatnie gwałtowne trzęsienia ziemi miały miejsce w 1972 r. (Ancona) i 1997 r. Te epizody wpłynęły na wiele działań gospodarczych i kościelnych;
w 1997 r. trzęsienia ziemi sprawiły, że większość kościołów diecezji Fabriano i Camerino nie nadawała się do użytku, powodując poważne zniszczenia także w innych diecezjach Marchii. Znaczna część ludności, działalność gospodarcza (zakłady przemysłowe) i główna infrastruktura komunikacyjna (lotnisko, autostrada, kolej) koncentrują się wzdłuż pasa przybrzeżnego (Adriatyk);
zamiast tego obszary śródlądowe są coraz bardziej opuszczane. Układ niektórych dróg zależy od starożytnych rzymskich dróg, głównie Via Flaminia. Niezwykły system hydrograficzny przepływa od Apeninów do Adriatyku. Główne rzeki to Esino, Chienti, Foglia i Tronto. Ogólnie rzecz biorąc, niektóre skromne porty przybrzeżne środkowego Adriatyku charakteryzujące się szybkim rozwojem demograficznym, w przeciwieństwie do starożytnych miast, stały się powszechne: tak jest w przypadku Falconara Marittima, Porto Recanati, Porto Civitanova, Porto San Giorgio, Grottammare, Cupra Marittima, San Benedetto del Tronto. Nowa nazwa „marka” (oznaczająca granicę) pojawiła się w X wieku wraz z cesarzami pochodzenia niemieckiego;

Są wtedy marką Ancona, Ascoli, Camerino, Fermo. Ankona została dołączona do kilku mniejszych gmin (Fabriano, Matelica, Osimo itp.), Prowadzących działalność handlową na wschodzie, przed Wenecją. Rozszerzenie terytorialne jest sztuczne i arbitralne;