Zdefiniowanie pierwotnych faz diecezji Kampanii, które w czasach rzymskich nigdy nie stanowiły rzeczywistości politycznej jednorodnej i których granice geograficzne były długo nieokreślone, jest bardzo problematyczne, ponieważ dowody są niewystarczające lub wątpliwe. Tymczasem dyskusja na temat starożytności różnych kościołów wydaje się definitywnie wykluczyć wskazania tych, którzy, zwłaszcza w XVII, XVIII i XIX wieku, przywiązywali wagę do lokalnej historii i chronotaksji, w dużej mierze rapsodycznej i niekompletnej, która stanowiła podstawę okręgów wieku apostolskiego. Jest oczywiste, jak już wskazał Filippo Lanzoni, że większość tych tradycji powstała z próby nadania Stolicy Biskupiej prestiżu w celu wzmocnienia charyzmatycznej (a więc doktrynalnej) funkcji biskupów. Dlatego też dane chronologiczne i biograficzne niektórych rzekomych „pierwszych” biskupów, których w poszczególnych miastach powierzyłby bezpośrednio Piotr lub rzadziej Paweł, w większości przypadków należy uznać za niebezpieczne, jeśli nie wręcz legendarne. W tej sekcji znajdują się na przykład Aspren z Neapolu, Fotino z Benevento, Prisco z Nocery (lub z Capua), Simisio z Sessa Aurunca. Jedną z najbardziej znaczących kontrowersji historiograficznych jest domniemana obecność chrześcijan w miastach pogrzebanych w wyniku erupcji Wezuwiusza w 79 r.; Dzisiejsza wiedza nie pozwala na ostateczną odpowiedź, a każde rozwiązanie vexata quaestio, negatywne lub pozytywne, obejmuje całą sekwencję bardzo złożonych zagadnień i zmian. Tak więc hipoteza tych, którzy w imieniu Béryllos, greckie graffiti na ścianie willi Poppea w Oplontis (Torre Annunziata), zobaczyli, że monogram Chrystusa uzyskał tylko słabe echo; podobnie, jeden z testów uważanych za jeden z najbardziej znaczących, aby odpowiedzieć twierdząco na pytanie, tak zwany „Krzyż” Herkulanum, został odrzucony przez odkrycie w rustykalnej willi Boscoreale z pierwszego wieku. BC-I wiek. AD, drewnianych półek, których oderwanie od ścian podkreślało znak krzyża podobny do tego z domu „Dwusetlecia”, a więc całkowicie obcy symbolowi chrześcijańskiemu. Spory o chrześcijańskie autorstwo tzw. „Magicznego kwadratu”, boustrofedycznej inskrypcji znalezionej na ścianie wielkiego gimnazjum w Pompejach, która zawierałaby anagram Patera i epigraf znaleziony w 1862 r., Także w Pompejach, na ścianie atrium domniemanego „hotelu chrześcijan”, który będzie miał słowo christianos.